Το κείμενο πραγματεύεται την περίοδο της κατοχής στην Ελλάδα. Ο ήρωας έπερνε το ποδήλατο μαζί με την κοπέλα του περνώντας διάφορους άδειους δρόμους και χωματόδρομους.Ο αέρας μύριζε κάθε πρωινό μπαρούτι και καμένο πλαστικό.
Έπειτα λέει οτι η παραμικρή κίνηση θα μπορούσε να σημαίνει έναν φοβισμένο πολίτη ,ή έναν ελεύθερο σκοπεύτη. Μας περιγράφει την αντίθεση μέρας-νύχτας περιγράφοντας πος οι δρόμοι γεμίζουν ανθρώπους με το ξημέρωμα , ενώ είναι εντελώς άδειοι το βράδυ,που ο κοσμος γυρνάει στον φόβο και τον παραλογισμό.Μιλαεί για το κορίτσι του και για την δύσκολη επιβίωση στους δρόμους της πόλης και για το καταφύγιο τους.Περιγράφει την καταδίοξη του απο κάποιον ύποπτο διώκτη,που αποδείχθηκε πως ήταν απλά ενας σκύλος,παραδειγματέιζοντάς μας για την παράνοια του πολέμου.Αναλύει την εμπειρία που είχε,να πετάξει μια πέτρα στο κεφάλι ενός στρατιώτη(χωρις να έχει κυρώσεις).Μιλά για τον στρατιώτη στον οποίο πέταξε την πέτρα λέγοντας πως δεν επρώκειτο να τον πυροβολούσε λογο του οτι είχε ρητή διαταγή και η μόρφωσή του βασιζόταν σε αυτό.Τελος, καβαλάει το ποδήλατό του και φεύγει ξέροντας πωσ είναι ασφαλής,αλλά και πως ο πόλεμος δεν τελείωσε ακόμη.
Το κείμενο είναι αφηγηματικό,η γλώσσα του κειμένου είναι κατανοητή,αν και φτωχή.Το ύφος είναι απλό και ανεπιτύδευτο,η περιγραφή δεν είναι πιστή καθώς δεν δείνει πολλές λεπτωμέριες για τον χώρο και τα πρόσωπα.Οι χαρακτήρες δεν πείθουν και δεν είναι πολύ ενεργοί μέσα σε όλο το κείμενο.Η ατμόσφαιρα ειναι καταθληπτική,αφου μεταφερώμαστε στην εποχή της κατοχής,έχοντας ως φόντο στο οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα ερειπωμένα κτήρια εξαθλιομένους ανθρώπους και ζώα και γενικότερα μια μουντή ατμόσφαιρα.To θέμα που πραγματεύεται το κείμενο είναι ανιαρό και συνιθισμένο,αφού πολλά βιβλία και συγγράμματα έχουν ως θέμα την κατοχή.To κείμενο,αν και αξιόλογο έχει ένα κοινότοπο θέμα που μάλλον έχει χάσει το ενδιαφέρον του με την πάροδο των ετών.Ο συγγραφέας είναι απαισιόδοξος και δραματικός ενώ χρησιμοποιεί σπάνια το σατυρικό στοιχείο,το οποίο όμως δεν μπωρεί να αλλάξει την δραματική εικόνα που σχηματίζει απο την αρχή.
Το κείμενο είναι αφηγηματικό,η γλώσσα του κειμένου είναι κατανοητή,αν και φτωχή.Το ύφος είναι απλό και ανεπιτύδευτο,η περιγραφή δεν είναι πιστή καθώς δεν δείνει πολλές λεπτωμέριες για τον χώρο και τα πρόσωπα.Οι χαρακτήρες δεν πείθουν και δεν είναι πολύ ενεργοί μέσα σε όλο το κείμενο.Η ατμόσφαιρα ειναι καταθληπτική,αφου μεταφερώμαστε στην εποχή της κατοχής,έχοντας ως φόντο στο οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα ερειπωμένα κτήρια εξαθλιομένους ανθρώπους και ζώα και γενικότερα μια μουντή ατμόσφαιρα.To θέμα που πραγματεύεται το κείμενο είναι ανιαρό και συνιθισμένο,αφού πολλά βιβλία και συγγράμματα έχουν ως θέμα την κατοχή.To κείμενο,αν και αξιόλογο έχει ένα κοινότοπο θέμα που μάλλον έχει χάσει το ενδιαφέρον του με την πάροδο των ετών.Ο συγγραφέας είναι απαισιόδοξος και δραματικός ενώ χρησιμοποιεί σπάνια το σατυρικό στοιχείο,το οποίο όμως δεν μπωρεί να αλλάξει την δραματική εικόνα που σχηματίζει απο την αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου