Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ

   Το κείμενο διαδραματίζεται στην σύγχρονη εποχή. Ο τόπος δεν προσδιορίζετε διότι μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή. Οι ήρωες  της ιστορίας μας είναι ο άγγελος , ο παππούς και η μικρή Μαργαρίτα .Σύμφωνα με τον αφηγητή ένας άγγελος εμφανίζετε σε ένα ηλικιωμένο άνδρα και του χαρίζει τις 7 καλύτερες  μέρες της ζωής του. Στο διήγημα ο παππούς ταξίδεψε στο παρελθόν και θυμήθηκε έναν αγώνα με τα ποδήλατα. Σε αυτόν τον αγώνα ο παππούς ήθελε να κερδίσει τον αγώνα και το πιο σημαντικό αναδειχθεί ως νικητής στα μάτια της Μαργαρίτας . Ενώ ήξερε ότι θα ηττηθεί στον αγώνα  και γενικότερα γνώριζε την εξέλιξη του αγώνα έτρεξε με το ίδιο πάθος και ένταση σαν να το ζούσε για πρώτη φορά . Το ποδήλατο φαίνεται πως ήταν ανεκτίμητης αξίας στη σκέψη του πρωταγωνιστή μας και γι’ αυτό η αγαπημένη στιγμή της ζωής του ήταν ο τρόπος που προσπάθησε με ένα μέσο μεταφοράς συγκεκριμένα με το ποδήλατο να αναδειχθεί ήρωας στα μάτια της Μαργαρίτας.Η γλώσσα του κειμένου είναι κατανοητή και ποιητιτική . Ο διάλογος είναι ζωντανός και  φυσικός. Η περιγραφή του κειμένου είναι λεπτομερειακή γιατί μας φέρνει εικόνες από την παιδική ηλικία του παππού.Επίσης είναι  συγκινητική και συναρπαστική .Η πλοκή είναι ολοκρηρωμένη και έξυπνη . Οι χαρακτήρες είναι αληθινοί , φυσικοί και παρουσιάζονταi .Αρχικά η ατμόσφαιρα είναι ευχάριστη διότι ο παππούς ζει με μεγάλη ένταση και πάθος την μοναδική μέρα με το ποδήλατο, στο τέλος όμως μας αφήνει με μία μελαγχολική νότα.Το θέμα του κειμένου είναι ενδιαφέρον και πρωτότυπο.Το βιβλίο που κυκλοφόρεισε είναι αξιόλογο, δραματικό , ενδιαφέρον και διακτικό .Ο συγγραφέας είναι ρεαλιστής , ρομαντικός , δραματικός και αγωνιστικός γιάτι ξέρει ότι θα ηττηθεί στον αγώνα αλλά παρόλα αυτά προσπαθεί για το αντίθετο . 

Ανεμοπόδαρος

  












Ανεμοπόδαρος

Στο διήγημα «Ο Ανεμοπόδαρος», δεν αναφέρονται ο τόπος και ο χρόνος, όμως από τις πληροφορίες του κειμένου καταλαβαίνουμε ότι τα γεγονότα διαδραματίζονται σ’ ένα χωριό της ορεινής Ελλάδας. Ο βασικός ήρωας είναι ένας ηλικιωμένος ο οποίος μόλις έχει βγει στη σύνταξη και έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος, μετά από σαράντα πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς, με την ανιαρή καθημερινότητα. Στην αρχή βρίσκει νέες ασχολίες, αλλά σύντομα φτάνουν και αυτές στο τέλος τους. Τέλος ο ρόλος του ποδηλάτου στο διήγημα είναι σημαντικός. Ο ήρωας στην αρχή δείχνει να το φοβάται όταν είδε τον εγγονό του πάνω σ’ αυτό διότι δεν είχε μάθει ποτέ στη ζωή του να κάνει ποδήλατο. Όμως σύντομα χάρη στις παιδικές του αναμνήσεις για το ποδήλατο του ταχυδρόμου βρίσκει τον εαυτό του να ρισκάρει και έπειτα να αγοράζει ένα. Με αυτό τον τρόπο νιώθει σαν να γίνεται πάλι παιδί και ξαναζεί υπέροχες στιγμές τις οποίες είχε ξεχάσει. 

    Η γλώσσα που χρησιμοποιείται στο κείμενο είναι κατανοητή διότι είναι στην απλή δημοτική και εκφραστική αφού υπάρχουν πολλά εκφραστικά μέσα με κυριότερο την εικόνα. Όσον αφορά το διάλογο ήταν ελάχιστα τα σημεία στα οποία υπήρχε και ήταν σύντομος και απλοϊκός. Το ύφος του κειμένου είναι πεζό προσωπικό επειδή ο συγγραφέας διηγείται σημαντικές στιγμές και εμπειρίες της ζωής του. Ακόμη είναι λιτό και λίγο ανιαρό μιας και περιγράφει αναλυτικά την καθημερινότητα ενός συνταξιούχου. Η αφήγηση είναι ζωντανή και ρεαλιστική αφού τα γεγονότα δεν είναι εξωπραγματικά. Όσο για τις περιγραφές υπάρχουν σε πολλά σημεία του κειμένου και είναι λεπτομερειακές .Η πλοκή του κειμένου είναι ολοκληρωμένη δηλαδή μας παρουσιάζει όλα τα γεγονότα και οι  χαρακτήρες είναι αληθινοί, όμως μόνο ένας είναι κύριος, ο οποίος αυτοπροβάλλεται και ψυχογραφείται, ενώ οι υπόλοιποι είναι δευτερεύοντες. Η ατμόσφαιρα είναι λίγο βαριά, επειδή ο κεντρικός ήρωας πρωτού αγοράσει το ποδήλατο φτάνει μέχρι τα όρια της κατάθλιψης. Το θέμα είναι ανιαρό και ελάχιστα πρωτότυπο διότι δεν παρουσιάζονται συχνά σε κείμενα ηλικιωμένοι να κάνουν ποδήλατο. Το έργο κυκλοφόρησε μόνο στο διαδίκτυο και όσο για το συγγραφέα είναι ψυχογράφος αφού περιγράφει αναλυτικά τα συναισθήματα των ηρώων και ρεαλιστής.

25 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ

Βρισκόμαστε σε μία κωμόπολη κοντά στην επαρχία της Αθήνας .Είμαστε σε μια περίοδο που δεν υπάρχουν πολλά μεταφορικά μέσα και σχεδόν όλοι κυκλοφορούν με τα ποδήλατα τους.

Βασικός ήρωας  είναι ένας 15 χρονος ο οποίος  πηγαίνει προς την κωμόπολη και όντας κατάξερος και βασανισμένος αντικρίζει ένα μικρό λευκό σπιτάκι. Αμέσως σκέφτηκε ότι έχει νερό για να πιει. Συναντά έναν παππού και συνομιλεί με τον νεαρό και έπειτα ο γέρος του προσφέρει νερό και φρούτα.Ο νεαρός του λέει πως πηγαίνει στην Αθήνα με τα πόδια.Ο γέρος έμεινε έκπληκτος και αμέσως τον οδήγησε σε μια αποθήκη για να του δώσει ένα ποδήλατο ώστε να πάει στην Αθήνα με αυτό. Όταν το πήρε τρομοκρατήθηκε γιατί δεν ήξερε να κάνει ποδήλατο. Αμέσως πήρε το ποδήλατο και άρχισε να προχωράει με αυτό. Ήταν πολύ αγχωμένος καθώς δεν ήξερε να κάνει ποδήλατο αλλά δειλά δειλά  έσφιξε τα δόντια και κατέβηκε την κατηφόρα με την βοήθεια των ποδιών του. Τελικά, μετά από λίγα μέτρα έμαθε να κάνει ποδήλατο και τότε ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα του.

Η γλώσσα του κειμένου είναι απλή γιατί περιέχει εύκολες λέξεις και είναι  κατανοητές σε όλους. Το ύφος του κειμένου είναι ανεπιτήδευτο γιατί  είναι γραμμένο σε πεζό λόγο. Η αφήγηση είναι ζωντανή και παραστατική αφού ο νεαρός είναι πολύ αληθινός.Ο γέρος εμφανίζεται καλόκαρδος και φιλικός γιατί έδωσε ένα ποδήλατο στον νεαρό για να πάει στην Αθήνα πιο γρήγορα.

To θέμα του κειμένου είναι πρωτότυπο γιατί στις μέρες μας οι άνθρωποι δεν χαρίζουν εύκολα τα πράγματα τους.Επίσης το θέμα είναι και πολύ ενδιαφέρον γιατί αρχικά ο νέος ξεκινάει να πάει στην Αθήνα με τα πόδια κάτι που είναι ασυνήθιστο σήμερα.Ο συγγραφέας στέλνει ένα αισιόδοξο μήνυμα για όλους να χρησιμοποιούν το ποδήλατο τους καθημερινά  αντικαθιστόντας το αυτοκίνητο.